Buurtbar Alpha-cursus en Digibabbel
This blog post was written by Freddy, a volunteer for the Buurtbar project.
Ik werk als vrijwilliger bij de Buurtbar. Miet had me gevraagd om de alpha-cursus door te geven. Ik heb een eerste reeks van 10 alpha - studies doorgegeven. Daarbij heb ik het boek van Gumbel als basis gebruikt, maar zoals het een goede leraar betaamt, heb ik dat naar mijn evangelische hand gezet. We hadden een fijn gastgezin en er was één kandidaat. Ik was het als gepensioneerd leerkracht PEGO gewend om les te geven aan één of enkele leerlingen. Haar interesse en vragen maakten elke les tot een verrijkend gebeuren voor alle betrokkenen. Miet, de coördinator zorgde voor de organisatie, de ontvangst en de maaltijden. Alles samen zorgde dat ervoor dat er een alpha-band groeide. De ontmoeting op een koffiebar-moment in Beverlo en het interview voor de radio versterkten het alpha-gevoel. Het was maar logisch dat we het toneelstuk gingen bekijken waarin haar man in meespeelde.We wilden allemaal graag verder en zo groeide uit de alpha-cursus een alpha-huiskring die bij Miet, de coördinator thuis doorging. We zouden het Johannes-evangelie doorgaan vanuit het verlangen dat de Heer door ons samen-spreken zijn Woord zou verduidelijken. Eerder een Bijbel-babbel dan een Bijbel-studie.
En dan vroeg Miet om eens te helpen met een Digibabbel. Ze moest zelf weg en er waren te weinig medewerkers. Ik moest gewoon maar wat toezien. Dat leek me doenbaar. Er kwamen een tiental mensen met mooie toestelletjes, die allemaal vol eigen vragen zaten. En al vlug werden er allerlei vragen op me afgevuurd. Hoe kan ik dit? En hoe kan ik dat? Wat Miet niet wist is, dat ik zelf niet eens een slimme telefoon heb. Mijn telefoon is zo ouderwets dom dat hij enkel kan bellen en een berichtje sturen. Ik moest dus telkens verwijzen naar de deskundige studenten die hun vragen zouden beantwoorden. Dat was voor een gepensioneerde leerkracht nogal frustrerend. Maar Miet heeft me gered. Ik mocht de deelnemers die ondertussen in enkele groepjes waren verdeeld koffie of water brengen. Met een verstoorde en toch ietwat vriendelijke blik, gaven de deelnemers aan wat ze wilden drinken. Ik mocht dan ook op het einde nog vragen om de evaluatie-papieren in te vullen. De meesten lieten meteen weten dat ze het goed vonden. De enige opmerking zei een man lachend: ‘de service mocht wat beter zijn.’ Daarbij merkte hij op dat dit een grapje was en dat ik er de volgende keer weer bij mocht zijn. ‘Oef’, ‘geslaagd als dienaar.’ Ik was best tevreden dat ik dienstbaar mocht zijn. Dat is toch de essentie van christen-zijn, niet? Ik had de deelnemers ondertussen ook wel de folders van de Buurtbar meegegeven.
